Hardlopen en fladderen
Hoe vlindertjes en rupsen een mens langs een kanaal kunnen doen hardlopen.....
Hardlopen en fladderen….
Hardlopen is voor mij een noodzakelijk kwaad.
Ik vind het maar een gezwoeg maar het helpt wel erg goed als je je gedachten wilt verzetten.
Al rennende dwing ik mezelf om bijvoorbeeld een nieuw creatief idee uit te denken. Complete patronen werk ik uit in mijn hoofd. Maar vandaag, …vandaag zag ik boven het hoge riet langs het water een klein vlindertje fladderen. “Fladderen”, dat doen vlindertjes. Ze vliegen niet gewoon. Ze zweven beweeglijk, fijntjes en ongrijpbaar op en neer in de lucht. Ik denk dat het woord “fladderen” is uitgevonden speciaal voor vlinders.
En daar gingen mijn gedachten…….
Terug naar een vlinderproject, lang geleden, in mijn kleuterklas.
Ik denk oprecht dat ik ’s morgens harder fietste naar school om eerder in de klas te zijn en te zien hoe het met onze diertjes ging. De eitjes kwamen echt uit en de rupsjes hadden echt “nooitgenoeg” en vormden prachtige coconnetjes. Zo knap vonden we allemaal.
Echt een van de leukste thema’s in de klas.
Sommige kinderen wilden geen witte filterzakjes met inkt en water omtoveren tot prachtige vlindervleugels. Anderen wilden geen volgorde-plakwerkje maken om de groei van eitje tot rups en later vlinder te laten zien. En rupsen plakken van cirkels of er eentje maken van eierdozen was ook niet het lievelingswerkje van alle kleuters.
.
Het grote rupsje nooitgenoeg boek met de pluche rups was natuurlijk leuk, maar als de bak met de beestjes in de kring kwam……. Ja dan, dan was het echt stil.
Zo gefascineerd als de kinderen en ik samen hebben gekeken naar hoe een vlinder uit haar cocon kwam, hoe ze haar verfrommelde vleugels oppompte. Het is toch ook echt een sterk staaltje techniek van moeder natuur.
Die kleine dametjes en heertjes van toen zijn nu allemaal rond de 20 jaar, maar zou er toen, terwijl we allemaal samen rond de vlinderbak zaten, in één van de hoofdjes een herinnering zijn gevormd?
Bij juf in elk geval wel!
en dan moet ik ook opeens weer denken aan Esther die de babykamer van kleine Gitta in het rupsje thema had gedompeld. Maar voordat de kleine dame er was mocht ik een buikschildering maken.
En toen opeens was ik weer een heel stuk verder, al rennende langs het kanaal………………..
